Pamukkale'nin en çok neyini seversiniz?

Ankara'ya dönüşünü! Hahhayt, Yahya Kemal miyim neyim? Artizin önde gideniyim. Velhasıl, geçen Pazar gecesi, Denizli dönüşü yine böyle hissettim. Bu durum Denizli ile alakalı değil, ben hep böyle hissediyorum. Güzel bir hafta sonu ve sakin, dingin, yarı uykulu yolculuk sonrası şehir merkezine girer girmez duyduğum ambulans sesleri, kornalar, o vakitte bile sıkışık trafik, gözüme çarpan koca jandarma komutanlığı.. Ben bu sesleri, şehrin gürültüsünü, kalabalığını, koşturmacasını, binalarını, meclisin ışıklarını, hacıyolu yokuşunu seviyorum. Uçurumlarını, kurbanlarını, acısını biliyorum. İş dönüşü terliklerimi sürüyerek arşınladığım bozuk kaldırımlarına, basınca içe göçüp içine dolmuş yağmur suyuyla ayaklarımı ıslatan kaldırım taşlarına bile tahammüllüyüm. Uzaktayken de her ne olursa olsun, benim ben oluşuma tanıklık etmiş, yuva olmuş, kucak açmış bu şehri özlüyorum. Her yerde geçiciyim, burada kalıcı. Anlaşıldığı üzere, bu aralar romantik akımdan etkilenmiş vaziyette ortalarda dolanıyorum. Gönüllü psikologluk hediyesi "Ankara Şiirleri" kitabımızdan da bir şiir alalım, tam olsun:

Karanfil Sokağı

Tekmil ufuklar kışladı

Dört yön, onaltı rüzgar

Ve yedi iklim beş kıta

Kar altındadır.

Kavuşmak ilmindeyiz bütün fasıllar

Ray, asfalt, şose, makadam

Benim sarp yolum, patikam

Toros, Anti-tors ve asi Fırat

Tütün, pamuk, buğday ovaları, çeltikler

Vatanım boylu boyunca

Kar altındadır.

Döğüşenler de var bu havalarda

El, ayak buz kesmiş, yürek cehennem

Ümit, öfkeli ve mahzun

Ümit, sapına kadar namuslu

Dağlara çekilmiş

Kar altındadır.

Şarkılar bilirim çığ tutmuş

Resimler, heykeller, destanlar

Usta ellerin yapısı

Kolsuz, yarı çıplak Venüs

Trans-nonain sokağı

Garcia Lorca'nın mezarı,

Ve gözbebekleri Pierre Curie'nin

Kar altındadır.

Duvarları katı sabır taşından

Kar altındadır varoşlar,

Hasretim nazlıdır Ankara.

Dumanlı havayı kurt sevsin

Asfalttan yürüsün Aralık,

Sevmem, netameli aydır.

Bir başka ama bilemem

Bir kaçıncı bahara kalmıştır vuslat

Kalbim, bu zulümlü sevda,

Kar altındadır.

Gecekondularda hava bulanık puslu

Altındağ gökleri kümülüslü

Ekmeğe, aşka ve ömre

Küfeleriyle hükmeden

Ciğerleri küçük, elleri büyük

Nefesleri yetmez avuçlarına

-İlkokul çağında hepsi-

Kenar çocukları

Kar altındadır.

Hatip Çay'ın öte yüzü ılıman

Bulvarlar çakırkeyf Yenişehir'de

Karanfil Sokağı'nda gün açmış

Hikmetinden sual olunmaz değil

"Mucip sebebin" bilirim

Ve "kafi delil" ortada...

Karanfil Sokağı'nda bir camlı bahçe

Camlı bahçe içre bir çini saksı

Bir dal süzülür mavide

Al-al bir yangın şarkısı,

Bakmayın saksıda boy verdiğine

Kökü Altındağ'da, İncesu'dadır.

Ahmed Arif