İyi ki doğdum!

İyi ki doğdum, la la la la!

Gördün mü 28 oldum!
Özgürüm kanatlandım, durmadım ayaklandım
Koşup ilerliyorum
İyi ki doğdum, ne güzel bir kadın oldum
Erkekler hep peşimde ama aklım işimde
Sınırı zorluyorum
Kalamam hayatın köşesinde
O zaman neşesi neresinde
Koysalar önüme bariyer de

Çocuk da yaparım kariyer de

diyerek, aslında 14 Kasım olan doğumgünümü, dün Memus'unkini kutlayınca buraya yazmayı akıl ettiğimi belirteyim. Bir yaş daha büyüdüm (not: 35'ten sonra yaşlanmaya başlayacağım). Yine sevdiklerim bana güzel sürprizler yaptılar. Çok güzel hediyeler, çok güzel mesajlar aldım, hatırlandım. 14 Kasım Cuma günü, öğlene doğru, mesleğe yeni başladığım zamanlarda (şimdi yılların terapistiyim ya!) çok önemli bir dosya için verdiğim görüş nedeniyle, rahat nefes alabilen çok güzel bir bir kadından gelen çok güzel bir çiçek kapımı çaldı. 28. yaşımın ilk hediyesi bir çiçek oldu derken, zor bela yetiştiğim grup terapisi dersinin ortasında, sınıf arkadaşlarım mumlar ve pastalar eşliğinde iyi ki doğdun diye bir sürpriz yapmasınlar mı? Mest oldum, zira öyle bir hengame içindeydik ki, kimsenin aklına geleceğini sanmıyordum:) Ece'ninki de iki gün sonra olduğundan, mumları birlikte üfledik.. Tabii bu süreçte, ailemden ve diyırtavıklarımdan telefonlar aldım, yine çok mutlu oldum, biraz da hüzünlendim. Biz hep doğumgünlerimizi beraber kutlardık, "80 yaşında da birlikte olalım" diye kadeh kaldırırdık:( Şimdi ikisi istanbul'da, biri Hollanda'da, biri Finlandiya'da. Bir ben kaldım Ankara'da. Neyse, napalım, gönüller bir. Umut, akşam için bir yerde yemek yiyeceğimizi ve arkadaşlarla toplanacağımızı söylüyordu, öyle de oldu:) Lakin müstakbel kocamın, benim hiiiiç sevmediğimi bile bile, Bahçeli 7. cadde'deki concon bir yerde yer ayarlamış olmasını bıt bıt dilime dolayıp, arada "ay ben de hiç sevmem buraları" dememe ve etraftakilerin dediğine göre kabalık etmeme karşın (halbüüüse çok kibarımdır, ayılıkla yakından uzaktan alakam yoktur), aldığı müthiş saat nedeniyle kendisini affettim, hehe. Görümceden bir adet kolye, enişteden bir adet fantastik çorap, elti&kocası (kayınbirader mi olur?)ndan bir adet İskambil Kağıtlarının Esrarı ve cimcoz kardeşten bir adet Kinder Süpriz çikilota hediyeleriyle iyicene coştum. İş arkadaşlarım, canlarım Yıldız hanım, Nevin hanım ve Filiz'le ise, Yıldız hanımların odasındaki geleneksel doğumgünü kutlamalarımızın Rabia ayağını, yeni gelin Filiz'in İstanbul'da olmasından mütevellit yapamamış olduğumuzdan, doğumgünümden yaklaşık 1 hafta sonra Su'dem'de kutlamaya karar verdik. Ama tabii ki benim ne manyağı olduğumu bilen dostlarım, bir adet Zara elbisesi ve bir adet Ayşe abla kolyesini önüme serivermişler ve beni derinden mest etmişlerdi bilene. Su'dem faslı ise ayrı güzel oldu. Çok seviyorum onları. Günler geçti, doğum günü kutlamalarım ve hediyelerim bitmek bilmedi: Fatma'nın tahta takvimi, birlikte çalıştığım hakim hanımın sarmısak şeklindeki magneti, henüz alamadığım, Gökçe'nin saksı çiçeği derken, benim doğum günü bu yıl, kutlu doğum haftasına dönüştü. Birine "iyi ki varsın" demenin en güzel yolu doğumgününü anımsamaktır. Doğumgünümü anımsayan herkese, birebir kutlama şansı bulduklarıma, uzaklardan arayanlara, telefonuma- feysbuk wall'uma mesaj gönderenlere, "ben sizlerle varım canlarım, ablanız kurban olsun size!" diye sulu şekilde selam ederim.
Öperim.
Edit: Büyükbabam, 5 yıl doldu bugün. Seni çok özlüyorum.